コンテンツ種別写真動画複数枚｢#PR｣つき投稿 関連投稿国 指定なしアラブ首長国連邦 フランス アメリカ合衆国 イタリア スペイン 関連都道府県 指定なし 並び替え投稿日順 ライク数順 コメント数順 エンゲージメント率順May your life be full of flowers, but may your troubles never take root. امیدوارم زندگیت همیشه پر از گل باشه، ولی هیچ غمی ریشه ندونه. #irankhanoomfamily2025/12/11に公開- 指定なしhttps://www.instagram.com/explore/tags/irankhanoomfamily#irankhanoomfamily0.01%-21Every generation carries its own kind of loneliness. ميپرسم شما جوونها دقيقاً دنبال چي هستين؟ يعني آدم نگاه ميكنه ميبينه يا توي اتاق دربستهايد، با هندزفري تو گوشتون كه انگار دارين با نيروهاي خارجي مذاكره ميكنين، يا تا نصفهشب توي خيابون ولوئين كه انگار جهان بدون حضور شما صبح نميشه. چرا اكثر مواقع ناراحتين؟! انگار با خودتون درگيرين؛ يا در سكوت كامل، يا فرياد بيهوده! رفاقتهاتون نصفهنيمهست. فاميل؟! واژهش رو كلاً خط زدین (البته اگه فاميلي باشه). خانوادهٔ خودتونم اندازهٔ شصت صدم ثانيه قابل تحمّلن، اونم اگه رمز وايفا بخواين. با همه يا در جنگين يا در بيحوصلگي. نه عشق ميخواين، نه آدمها رو. جمع كه بماند، از سايهٔ خودتونم فراري هستين! با همه در جنگ هم كه نباشين، در نفرتين. نفرت كه نداشته باشين، خوشتون نمياد؛ يعني از جمع كلاً فراري شدين و خودبهخود زنداني انفرادي افكار خودتونين! از اين دنيا چي ميخواين؟ شايد در جدال با دنيا نيستين، در نبرد با خودتونين! چرا هرچي پدرومادرها بيشتر رفاهتون رو تأمين كردن، خوددرگيرتر شدين؟ هرچي در ناز و نعمت بيشتري بزرگ شدين، فراريتر شدين. هرچي بيشتر عشق ديدين، بيمحبتتر شدين. يعني هرچي نسل قبلي براي شما سقف زد، شما سقف رو خراب كردين! گفتين: «هوا بخوره به سرمون، شايد بهتر باشه.» فكر كردين در جنگ با دنيا كي برنده ميشه؟! فكر كردين با اتلاف لحظهها زمان بهش برميخوره؟ يا شايد فكر كردين با قهر كردن با خودتون دنيا باهاتون آشتي ميكنه؟ نه، اين جهان خم به ابروش هم نمياد از اينكه ما داريم با عمرمون چي ميكنيم. فكر كردين با قهر كردن با خودتون دنيا يه روز بياد در بزنه بگه: «ببخشيد، شما ناراحت بودين؟ من اشتباه كردم. بياین آشتي كنيم!» نه عزيزم، اين دنيا نه پيام ميده، نه seen ميكنه، نه تايپ… شايد روزي بايد بفهميم كه آرامش فتح نيست، تسليم هم نيست؛ آشتيِ بيقيد و شرط با خودمونه. شايد لازم نباشه دنيا رو تغيير بديم؛ كافيه لحظهاي دست از جنگ با خود برداريم. وگرنه خودتون ميمونين و سلول انفرادي افكارتون؛ بدون امكان مرخصي، بدون ملاقات، فقط با يك آينه كه هر روز نگاهتون ميكنه و ميپرسه: «برندهٔ جنگ شدي؟ يا فقط خسته؟» گفتي حرف بزن… گفتم من حرف نميزنم، نوشتم 😁 #irankhanoomfamily2025/12/01に公開- 指定なしhttps://www.instagram.com/explore/tags/irankhanoomfamily#irankhanoomfamily0.02%-40At some point, we stop shouting at life. Not because it hurts less, but because we’ve grown through every silent battle. Age doesn’t rise — the truth just becomes clearer. Hard days weren’t meant to break us, they were meant to shape us. Happy Birthday. Not for the number, but for the strength it took to get here. از يه سنى به بعد آدم ديگه از وضع بد فرياد نميزنه اون و ميشناسه آخه ما با گذشت ه سن و سال بزرگ نميشيم با پيروزى بر جنگهاى درونيمون رشد ميكنيم. با سالهایی که در سکوت گذراندیم، با شبهایی که تنها جنگیدیم ! با ترسهایی که شکستیم، و با خودی که از دل ویرانهها بلند کردیم. از يه جایی به بعد، آدم دیگر سرِ بدبختیها هم حتى داد نميزنه. نه چون درد کمتر شده، نه… چون آنقدر با زخمهایش زندگی کرده که براش همدم شدن، گذشت عمر هدیهی پیروزی بر جنگهای درونیست؛ جنگهایی که نه مدال دارند و نه تماشاچی، اما تمام قد ،آدم را عوض میکنند سن بالا نمیره فقط پردهها کنار میرن و حقیقتِ خودمان روشنتر میشه میفهمیم که سختیها هیچوقت برای شکستن ما نیامده بودن، برای شکلدادنمان آمده بودن با هر سالی که میگذرد، کمتر فریاد میزنیم و بیشتر میفهمیم. کمتر میجنگیم و عمیقتر میبینیم. کمتر دنبال زمان میدویم و بیشتر قدر لحظهها را میدانیم. بله با گذشت عمر، شايد اين شانس و داريم كه در تنهايى ه خود هستيم و مزيت مضاعف كه با ديگران نيستيم.. تولدت مبارک… نه فقط برای اضافه شدن یک عدد، برای تمام راهی که آمدی، به زندگیات خوش آمدی، یکبارِ دیگر #irankhanoomfamily2025/11/18に公開- 指定なしhttps://www.instagram.com/explore/tags/irankhanoomfamily#irankhanoomfamily0.87%2,16255She’s not a role. She’s a universe. توی بیشتر هتلها، زن یعنی نیروی نظافت. توی سریالهای خودمان هم زن یعنی موجودی با یک سینی چای، لبخند بر لب، همیشه در انتظار «آقا». نسخهٔ سنتیاش را که همه میشناسیم: روسری سر، چادر دور کمر، درگیر قورمهسبزی یا مادری دائماً نگران پسرش، یا خواهری فضول در امور برادرش با هزاران مشکل و کارِ نادیده. نسخهٔ «مدرنش» هم به همان اندازه ساختگیست: آیفون در دست، بچه پیش بیبیسیتر، شام از بیرون؛ درگیر استوری، درگیر ستکردن ناخن و مانتو؛ و تازه در همان استوریها متهم به پولپرستی! و دقیقاً هر دو، یه جوری خستهان از نقشی که براشون نوشتن! یکی از فشار داره بخار میشه، اون یکی از بیکاری کپک زده… ما ملتِ افراط و تفریطیم. یا زن را زیر بارِ کل خانه و زندگی رها میکنیم، یا آنقدر بیقید و آزاد که خودش هم فراموش میکنه نقشش دقیقاً چیست. کسی یادمون نداد تعادل کجاست. کسی نگفته آشپزی و نظافت، اگه با عشق باشه، خلاقیته، نه اجبار. کسی یادمون نداده که خونه، فقط خونه نیست — یه کارگاه عشقه، یه آزمایشگاه صبوری، یه گالری هنرهای خانگیه… راستی حقیقت کجاست؟ همون جایی که زن نه خدمتکاره، نه ملکهی تنبلی — آدمه! با هنر، با خلاقیت، با حقِ انتخاب خودش! زن واقعی، اونیه که هنوز سر پا ایستاده، با دستهایی که هم تمیز میکنن، هم میسازن. و هنوز یه عده دنبال «زن ایدهآل» میگردن — یه چیزی بین کارگرِ خستگیناپذیر و مانکنِ بینقص! آخه کی گفته زن باید یکی از اینا باشه؟ زن ایرانی میتونه همهش باشه، اگه فقط بذارن خودش باشه. بله، موجودی با قدرتِ لایتناهی. #irankhanoomfamily2025/11/16に公開Rixos Premium Dubai JBR アラブ首長国連邦 https://www.instagram.com/explore/tags/irankhanoomfamily#irankhanoomfamily0.51%1,25150We don’t stay together because life demands it anymore. We stay because something deeper memory, humour, invisible bonds still pulls us into the same frame. واقعاً وقتی نیازهای مادی و حتی بخشی از نیازهای عاطفی افراد از بیرون تامين ميشه، اون برچسب قديمى که خانواده رو کنار هم نگه میداشت، بازم کار ميكنه؟ قبلاً زندگى مشترك ضرورى بود برای بقا، امنیت، فرزندآوری، تقسیم کار، جایگاه اجتماعی. اما امروز، در دنیایی که هرکسی میتونه تنها زندگی کنه، پول دربیاره، حتی بدون ازدواج بچهدار بشه، سؤال اصلی میمونه: چرا هنوز کنار هم میمونیم؟ شايد اين عوامل هنوز باشن؛ عادت و ترس از تنهایی خیلیها از فروپاشی نمیترسن، از تنهایی بعدش میترسن. از اینکه دیگه کسی نباشه. خانواده میشه نوعی پناهگاه روانی، نه الزام اجتماعی. یا بعضى نوستالژیِ معنا آدم هنوز دنبال “خانه” میگرده، حتی اگر خانه فقط یک توهم باشه. خانواده برای خیلیها آخرین سنگر معناست جایی که ميتونن بگن «ما» هنوز وجود داریم، در جهانی که همه شدن (من). یا يك پروژهی مشترک وقتی دیگه نیاز مادی در کار نیست، خانواده میتونه به شکل یک پروژهی مشترک باقی بمونه؛ تربیت بچه، مراقبت از سالمندان، ساختن خاطرات، یا حتی صرفاً مراقبت از هم. نوعی همکاری عاطفی. یا یه جاهایی وابستگیهای نرم و نامرئی بین اعضای خانواده پیوندهایی شکل میگیره که قابل اندازهگیری نیستن، یه جور مثل درکِ نانوشتهها!! یا آرزو برای دوام شاید هم هنوز در عمق وجود ما، نوعی میل زیستی یا فرهنگی به «پایبندی» هست. نه از سر نیاز، بلکه از سر امید که چیزی در این جهان بیثبات پایدار بمونه. مثل تماشای خانهای که دیگر در آن زندگی نمیکنی، فقط به احترام گذشتهاش چراغهایش را روشن نگه میداری. گاهی فکر میکنم ما را چه کنار هم نگه داشته؟ انگار فقط نیرویی ناپیدا، شبیه عادت، ما را در مدار هم نگه میدارد. مثل سیاراتی که سالهاست جاذبهشان را از دست دادهاند ولی هنوز میچرخند، فقط از روی حافظهی فضا! یا شاید این فقط نوعی ترس از بیریشه شدن باشد. یا شاید، هنوز در عمقِ وجودمان، چیزی از خانواده را باور داریم — نه به عنوان پناه، بلکه به عنوان نشانهای از معنا. راستی آیا خانه هنوز معنایی دارد؟ یا فقط یک عادتِ زیباست، با زشتيهاى خاص خودش؟ ولی از نظر من خانواده ماوا و مفهوم تربيت است؛ همونى كه همه از پر قنداق داريم. #irankhanoomfamily2025/11/14に公開Rixos Premium Dubai JBR アラブ首長国連邦 https://www.instagram.com/explore/tags/irankhanoomfamily#irankhanoomfamily2.52%6,296103Once upon a time, everything had its own holiness weddings were pure and joyful, death was silent and sacred, and people carried a kind of dignity we no longer see. Now, everything feels blurred. Truth dressed as lies, grief wearing makeup, laughter that hurts, and tears that perform. And yet we still build life, even inside a coffin. We turn sorrow into art, because beauty never dies, even in the dark🕯️ يه زمانى خيلى چيزها مقدس بودن و رسم و رسوم خودشون و داشتن عروسى پاك و شاد ، مرگ در سكوت و غم و انسانها نجيب و شريف اما زمان ما تضاد و دروغ و فريب .. عروسى ها رنگ تظاهر عزاها شكل عروسى و خنده هايى غم انگيز و گريه هايى ظاهر فريب وسط اين مهلكه ، ما زندگى و حتى توى تابوت هم ميسازيم و از غم تصوير دلربايى درست ميكنيم چون زيبايى هميشه ديده ميشه حتى توى تاريكى .. #irankhanoomfamily #halloween2025/11/02に公開- 指定なしhttps://www.instagram.com/explore/tags/irankhanoomfamily#irankhanoomfamilyhttps://www.instagram.com/explore/tags/halloween#halloween0.76%1,89825We’ve seen it all revolutions, executions, war, fear, lies, loneliness. From the very start, everything began with blood. Every decade came with its own pain, every generation with its own wound. We saw laughter become a crime, hair a sin, a voice a danger. We saw poverty, exile, silence but never justice, never freedom. So now you think wearing boots with a bathrobe is strange? No, my dear. After everything we’ve seen, nothing is strange anymore. انقلاب دیدیم، اعدام دیدیم، جنگ، موشک، خون، اسارت و ترس. از همون اول با خون شروع شد. افسرها و سران ارتش ، تیرباران. انقلاب رسيده بود تا هر چيزِ گرمِ خانهمان را مصادره كند: ثروت ، آرامش و پدر .. ممنوعالخروجی، ممنوعالمعامله، ممنوعِ هر چيزِ زنده. تنهايى شد مرام روزهايمان.. باز اعدام : نوبتِ کارمندا و معلمها و نویسندهها شد. بعد، مجاهدها، فداییها، تودهایها… همه در صف اعدام. دههی شصت، شبهای بیپایان اوین، بوی مرگ، تير،طناب، سکوت. تابستون ۶۷، قتلعام هزاران بینام و بیقبر. كميته، گشت ثارالله، بسيجى بعدش جنگ، بمب، خاک، سربازهای بیکفن. پایان جنگ نشد، شروعِ سرکوب بود. دانشجوها، معترضها، نویسندهها، کارگرا. قتلهای زنجیرهای، خاوران، کوی دانشگاه، آبان، مهسا. هر دهه یک خونی، هر نسل یک داغی. تا امروز،،، ما همهچیز رو دیدیم ! دیدیم که خنده شد جرم، مو شد گناه، صدا شد خطر. دیدیم فقر، صف، کمبود، تهمت، دروغ، شکنجه، خفقان، سانسور، فرار، غربت، تنهایی..، نسل عوض شد، اما زنجیر نه. دیدیم، هنوزم میبینیم… همهچیز رو دیدیم، جز عدالت جز آزادی حالا با همه اين چيزهايى كه ديديم فكر ميكنى ديدن چكمه با حوله عجيبه !! نه پسرم با عجايبى كه ما ديديم ديگر هيچ چيزى عجيب نيست.. #IranKhanoomFamily2025/10/27に公開Sinner Paris フランス https://www.instagram.com/explore/tags/IranKhanoomFamily#IranKhanoomFamily0.69%1,72326The sound of leaves under my feet always reminds my heart to feel love a little deeper 🍂 Yes, my sister we’re all made of the same thing: pain and love. All the women who rise again from their own ashes who’ve fallen, failed, been alone, even sick and still remain strong, kind, and full of grace. Their fight became an example, not for their strength, but for their tenderness in the middle of hardship. The world has hurt them a thousand times, yet they still believe in love. To all those who know that only women can truly protect one another who find power in compassion, not in cruelty or competition who turn pain into empathy, and even when they can barely stand, they still rise✨ هميشه خش خش برگها زير پام به قلبم تلنگر ميزنه كه عشق و بيشتر حس كنم 🍂 آره خواهرم ؛ ما همه از يك جنسيم ، همه از خاك درد و عشق .. همه زنهايى كه سعى ميكنن از خاكستر خودشون دوباره بلند بشن، همه اونهايى كه زمين خوردن، شكست خوردن، تنها شدن و حتى بيمار ولى همچنان قوى و مبارز باقى موندن ، مبارزه اشون الگو شد نه براى قدرتشون براى اينكه در نهايت سختى در أوج مهربونى باقى موندن.. دنيا هزار بار زخمى اشون و كرد و هنوز عشق و باور دارن ..به اونهايى كه معتقدن فقط زنها ميتونن از هم محافظت كنن و ناجى اميد باشن ، به اونهايى كه قدرت و در عشق ميبينن و نه در قساوت و رقابت و حسادت ، كه درد و با همدردى عوض ميكنن و حتی وقتی پای ایستادن نیست، روی پا میایستن.. #IranKhanoomFamily2025/10/23に公開- 指定なしhttps://www.instagram.com/explore/tags/IranKhanoomFamily#IranKhanoomFamily2.58%6,48565 A good talk with Farnoush about life, change, and the way people turn into something else. از امروز بگم، از یه روز دلپذیر کنار یه بانوی دلنواز. کلی گپ زدیم: از عنقلابى که شد، از زیر و رو شدنها و بالا و پایین رفتنها. از انسانهایی که فنا شدن و از لَتولَاتهايى هایی که آدم شدن! از مردهایی که نامرد شدن و از زنهایی که مرد شدن. از جوونهایی که رُبات شدن و از رُباتهایی که شکل آدم شدن. از سرهایی که ته شدن و تههایی که سر شدن! این تکهکلام خانمجون بود (مادربزرگم) بعد از عنقلاب ،البته «ته» نمیگفت، از یه لغت دیگه استفاده میکرد! من اون رو به کار نبردم، نکنه بد باشه… البته ما كه اینجا برای بد و خوبش نیستیم. کاری نداریم کی بدش میاد یا خوشش میاد— هدف ما همیشه گفتنِ واقعیتهاست؛ چه زشت، چه زیبا توجه ما به روشن کردن ذهنه، نه توجیه کردن خودمون. هدف، دیدنه ، نه ديده شدن !!! واقعیت هرچی که هست، باید گفته بشه؛ چه تلخ، چه زیبا اين و گفتم ، پس یعنی ما فقط نگاه نكنيم ..بفهمیم. چون روشن شدنِ ذهن با نگاه کردن فرق داره. نگاه کور، فقط تماشا میکنه؛ ذهنِ روشن، معنی میسازه/ 📍@experimentalmarais #IranKhanoomFamily2025/10/18に公開Sinner Paris フランス https://www.instagram.com/explore/tags/IranKhanoomFamily#IranKhanoomFamily1.56%3,87987Just an elevator story. Or maybe not 😉 يه اسانسور معمولى ! نه فقط معمولى يه اسانسور ميتونه گاهى محل خفت گيرى هم باشه😁گاهى بالا رفتن و گاهى پايين اومدن ، گاهى گير ميافتى و توى يه طبقه ميمونى ، گاهى زنجير پاره ميشه و يهويى سقوط ميكنى ، گاهى هم اسانسور جنسش خوبه و مثل برق صعود ميكنى ، خلاصه كه اين قوطى آهنى ميتونه يه صحنه از زندگى خيليهامون باشه .. واسه ما اينطورى شد كه اينقدر همه دگمه ها رو فشار داديم هنگ كرد !! توى آينهی كوچيكش خودمون و نگاه كرديم نه از ترس، از كنجكاوی! يكيمون فكر كرد كه : من كه دكمه رو نزدم! اون يكى گفت «حتماً برق رفته…» يكى ساكت موند و يكى فقط عدد طبقه رو نگاه كرد، اسانسور ديگه تكان نمیخورد. هر دو هم حق به جانب،، ولى هيچكدوم دگمه ی نجات رو فشار نداد، چون فكر میكرد شايد اون يكى انجام بده.. صدايی هم از بيرون نيومد… هيچوقت نمياددد فقط اون آينه بود، كه ما رو تو يه جعبهی كوچيك، به خودمون نشون داد/ #irankhanoomfamily2025/10/11に公開- 指定なしhttps://www.instagram.com/explore/tags/irankhanoomfamily#irankhanoomfamily0.88%2,20537Waiting, waiting, and waiting… Always looking for a savior outside yourself — in a hand that may never reach out, a love that may never appear, a help that may never come. But the truth is: salvation lies only within your own thoughts. My son and I in the creations of @hoda.mansuri / @gnbseries انتظار، انتظار و انتظار ،یعنی دل بستن به چیزی بیرون از خودت؛ به آدمی که شاید نياد، به دستی که شاید يارى نده، به کمکی که شاید هیچوقت اتفاق نیفتد. محبتى كه هرگز نبينى يا همراهى كه هيچوقت نداشته باشى ، اما حقیقت اینه که ناجى فقط خودتى و افكارت و بس . نجات در دست ديگران نیست؛ نجات در اندیشهی توست. و اون بهشت و جهنم خيالى در ذهن تو … #irankhanoomfamily #pfw2025/10/03に公開- 指定なしhttps://www.instagram.com/explore/tags/irankhanoomfamily#irankhanoomfamilyhttps://www.instagram.com/explore/tags/pfw#pfw0.3%72036Between humor and memory, an AI family portrait. Everyone with their idols and one who needed none. هر خانوادهای ايده الهاى خودش را دارد. این هم ايده الهاى ما، بازآفرینیشده با هوش مصنوعی. مادر: همیشه وفادار به شاهزادهاش، رضا پهلوی. پدر: شیفته کسانی است که بیپروا حرف میزنند. برادرم: نسل جوان به دنبال قهرمانهای زنده است، امباپه. خاله: همیشه عاشق جنتلمن ابدیاش، عمر شریف. مادربزرگ: او هیچ بتی لازم نداشت. خودش ستاره بود. و من: صادق هدایت؛ او درد یک ملت را نوشت، من آن را به تصویر میکشم. #IranKhanoomFamily2025/09/28に公開- 指定なしhttps://www.instagram.com/explore/tags/IranKhanoomFamily#IranKhanoomFamily1.88%4,68793Reproduction. The name says it all: you reproduce yourself. Parents think: “My child will fulfill the dreams I couldn’t.” But a child isn’t a miracle update — they inherit your wounds, silences, and fears as much as your genes. They are your continuation: a little better, a little worse. Each generation repeats the same illusions. We hope “the next one will be different,” yet history’s scars always copy themselves. The truth is simple: until you change yourself, reproduction means duplication. Like a broken printer — new paper in, same ruined text out. تولید مثل. اسمش روشه: یعنی «مثلِ خودت را دوباره میسازی». همین. نه بیشتر. خیلی وقتها والدین فکر میکنن: «بچه من قراره رؤیاهایی رو که من نتونستم بسازم، محقق کنه.» یعنی بچه قراره نسخهی آپدیتشده و جبرانکنندهی والدین باشه، نه یک فرد مستقل. همین پدر و مادرهایی که هر روز از خودشان خستهاند، هر شب از آینه فرار میکنند، و مدام در گذشتهی پر از اشتباه غصه میخورند، یکهو تصمیم میگیرند نسخهی تازهای از خودشان چاپ کنند. بعد هم توقع دارند این کپی هیچ شباهتی به اصل نداشته باشد! آدمی که هنوز با خودش کنار نیامده، با خودش در صلح نیست، حتی با خودش صادق نیست؛ چرا فکر میکند فرزندش قرار است نسخهی «بهتر» باشد؟ غافل از اینکه بچهها نهتنها ژنها، بلکه زخمها، سکوتها و دردهای والدین را هم به ارث میبرند. بچه ادامهی توست. همان چیزی را حمل میکند که تو در خودت جا دادهای: کمی بهتر، کمی بدتر. این فقط در خانواده نیست؛ ما یک ملتیم. هر نسل با همان توهمها و دروغها به دنیا میآید. خیال میکنیم «نسل بعدی فرق خواهد داشت». اما ژنهای تاریخی، زخمهای جمعی و ترسها منتقل میشوند؛ مثل یک کد سرسخت که از حافظهی پنهان کپی میشود. حقیقت تلخ این است: تا وقتی خودت را نپذیری و تغییر نکنی، تولید مثل یعنی تکثیر خودت با همهی شکستهایت. مثل یک پرینتر خراب که با کاغذ تازه هم همان متن خراب را چاپ میکند. خیال میکنیم کارخانهی معجزه زدهایم، اما بچه همان ماست: تکرار تو. تکرار من. تکرار ما. و تا وقتی جرأت تغییر نکنیم، نسل بعد فقط کپی ماست. #IranKhanoomFamily2025/09/22に公開Serpent à Plume フランス https://www.instagram.com/explore/tags/IranKhanoomFamily#IranKhanoomFamily0.6%1,48939Family — the only ones who catch you when life knocks you down. خانواده؟ بله، همان جایی که از آن شروع میکنیم و معمولاً تا آخر عمر هم آثارش مثل تتو روی روحمان حک میشود! خانواده یعنی همان دو موجود که تصمیم گرفتند ما را به این دنیا بیاورند ــ بدون اینکه از ما بپرسند! ــ و بعد هم مسئول اصلی تربیت، شعور، فرهنگ و حتی بعضی از عادتهای بد ما شدند. خانواده، مهمترین ستون زندگیه. ولی ستون دو مدل داریم: یکی صاف و محکم که خونه رو سرپا نگه میداره، یکی هم کج که باعث میشه سقف بیفته رو سرت! پس این ستون زمانی ستون اصلی زندگیه، که بهت یاد بده چطور رشد کنی، چطور مسئول باشی و چطور پشتیبان داشته باشی و پشتیبان بشی. خانواده یعنی پایگاه انسانسازی، نه آدمسازی. البته این روزها خیلیها فکر میکنن «تشکیل خانواده» یه رسم منقرضشدهست، چیزی که قدیما برای دسترسی به سکس اختراع شده بود. قدیما سخت بود، الان که راحت و با تنوع بیپایان دم دست شده، میگن: «خب، دیگه چه نیازی هست؟!» ولی این طرز فکر، همونقدر سطحیه که بگی حالا که تاکسی هست پس چرا ماشین بخری!! این اشخاص مفهوم خونه رو در تختخواب خلاصه کردن نه در پناهگاه… تازه وقتی هم خانواده تشکیل میدهند باز نصف وجود توی خانوادهی قبلی گیر کرده. یکی وسط شام دو نفره با همسرش، گوشی رو برمیداره تا با مامان جان چک کنه که شام خوردی یا نه. اون یکی، برنامهی آخر هفته رو با خواهر و برادر هماهنگ میکنه و بعد همسر رو در جریان میذاره. و همسر میشه عضو تازهوارد در قبیله قدیمی که هیچگاه خون قبیله رو در رگ نداره. از اون طرف، توی اینستاگرام هم پره از شعارهای براق: «دوستت مثل جونت باشه… یا هیچکس رفیق نمیشه» و اینا رو با فونت خوشگل میزنن روی عکس غروب دریا. ولی خب، واقعیت اینه که وقتی زمین بخوری، توی هیچکدوم از این عکسهای فیلترخورده کسی دستتو نمیگیره. آخرش میمونه همون خانوادهای که باهاش زندگی میسازی، یا اگر نساختی… هیچ اپلیکیشنی نمیتونه تنهاییات رو پر کنه. نتیجه: یک خانواده خوب میتواند یک انسان باهوش، بافرهنگ و سالم بسازد؛ خانواده بد هم میتواند کاری کند که روانپزشک محل یک مشتری دائمی پیدا کند. ولی حقیقت اینه که هیچکس جز یک خانواده واقعی نمیتونه وقتی زندگی تو رو پرت میکنه، بلندت کنه. و در آخر… این عکسها هم با خانواده پناهی، در یک بعدازظهر گرم و پرخنده، روی تراس یک هتل فانتزی در پاریس؛ جایی که یادم انداخت خانه، همیشه با آدمها ساخته میشود، نه با دیوارها. #IranKhanoomFamily #JafarPanahiFamily2025/08/15に公開La Fantaisie フランス https://www.instagram.com/explore/tags/IranKhanoomFamily#IranKhanoomFamilyhttps://www.instagram.com/explore/tags/JafarPanahiFamily#JafarPanahiFamily1.94%4,87061A birthday means one more candle… and one less year. Yes — one year less, not more. Less time for dreams still waiting, less time for unfinished things, less time for another fleeting moment of joy. Sometimes, you have to set your “I want to” free from the cage of words and place it on the wings of “I will do it.” This year, for me, means choosing a whimsical hotel, being with my family… no rush, no endless to-do lists, just laughter that settles softly in the air and glances that say, “This moment is enough.” Moments filled with real love. In the end… that’s all that stays — not years, not numbers, only memories the heart keeps safe in its own treasure chest. It’s a beautiful thing to be mindful of your own days, to create lovely moments with your own hands, and not wait for the leftover steps of chance. تولد یعنی یک شمع بیشتر… و یک سال کمتر. بله، یک سال کمتر — نه بیشتر! کمتر برای رویاهایی که هنوز ماندهاند، کمتر برای کارهای ناتمام، کمتر برای یک لحظه شادی دیگر. گاهی باید «میخواهم»ها را از قفس کلمات آزاد کرد و گذاشتشان روی بالهای «انجام میدهم». امسال برای من یعنی انتخاب هتلی با حالوهوای فانتزی، با خانواده… بیعجله، بیلیست کارهای بیپایان، فقط خندههایی که آرام در هوا مینشینند و نگاههایی که میگویند: «همین لحظه کافیست». لحظاتی پر از عشق واقعی. آخرش… همینهاست که میماند — نه سالها، نه عددها، فقط خاطرههایی که قلب در گنجینه خودش نگه میدارد. خوب است آدم حواسش به روزهایش باشد، اتفاقات قشنگ را با دستهای خودش بسازد و منتظر قدمهای باقیه نباشد. #irankhanoomfamily2025/08/12に公開La Fantaisie フランス https://www.instagram.com/explore/tags/irankhanoomfamily#irankhanoomfamily1.82%4,54068She didn’t bite the apple out of rebellion. She bit it because she could. Because she chose to. And that changed everything. یه زن بود که یه روز یه سیب و گاز زد. نه برای گرسنگی، نه برای نافرمانی، فقط چون دلش خواست. پس حوا سیب رو گاز نزد چون شیطون گولش زد، چون دلش خواست. زنها همیشه همون کاری رو کردن که دلشون خواسته. بعدم گفت بهشت جای قشنگیه، ولی اگه قراره یه گاز به سیب تمام قانوناشو به هم بریزه، ترجیح میدم قانون خودمو داشته باشم. اونا گفتن حوا گول خورد، اما هیچکس نپرسید: شاید حوا فقط حوصلهش از یه بهشتِ بیهیجان سر رفته بود. شاید دلش تجربه خواست، خطر خواست، خودش رو بودن خواست. سیب فقط یه سیب نبود، یه «نه» بزرگ بود به قانونهایی که براش نوشته بودن بدون اینکه نظرشو بپرسن. ولی بعدش تاریخ بهش برچسب «وسوسه»، «اشتباه» یا «گناه» زد. حوا فقط یه زن نبود، همهی زنهایی بود که از بهشت مردمپسند اومدن بیرون تا خودشونو پیدا کنن. حوا اون زنیه که حتی به بهشت هم «نه» میگه اگه قراره توش خودش نباشه. نه فریبخوردهست، نه مقصر. اون زنیه که انتخاب میکنه، و این دقیقاً چیزیه که قرنها ازش ترسیدین. آدمو از بهشت بیرون انداخت؟ چون اون تصمیم گرفت درِ تجربه رو باز کنه. بهشت قشنگ بود، ولی نه به قشنگی قدرت انتخاب. زنها از اولش هم ساده نبودن، هرکاری کردن حسابشده بود. پشت هر اتفاق بزرگ، پشت هر سیب گاز زده، یه نگاهه که همه چیزو فهمیده، یه لبخنده که میدونه داره چی کار میکنه. زنها هیچوقت قربانی قصه نبودن، اونا همیشه پشت صحنهی همهی سقوطا و انقلابا بودن. یکی سیب داد، یکی درِ جنگ رو باز کرد، یکی الهام شد برای شعر، یکی دلیل شد برای جنون، یکی قهر کرد، یکی رفت، و یکی یه امپراتوری رو بهم ریخت. مردها همیشه فکر کردن قدرت دارن، ولی همیشه یه زن، یه خواسته، یه «نه» یا یه «بله»، کفهی دنیا رو کج کرده. حوا فقط بهشتو ترک نکرد، تعریف قدرتو عوض کرد. همه گفتن حوا آدمو وسوسه کرد، ولی هیچکس نگفت شاید حوا فقط یه بازی رو شروع کرد که پایانش از اول توی ذهنش بود. بازی قدرت. زنها از اولش هم بلد بودن چجوری با یه نگاه، یه جمله، یه سکوت، مردو درگیر کنن. نه از سر بدجنسی — از سر قدرت. هرجا مردی سقوط کرد یا قدرت گرفت، پشتش یه زن ایستاده بود. چرا؟ برای یاد دادن که قدرت همیشه عضله نمیخواد. گاهی فقط یه سیبه، یا یه مکث، و یه «اگه جرأتشو داری؟». یک وسوسه. و این وسوسه فقط دعوت نبود به دنیایی که مردا ازش میترسن، دنیا، دنیای انتخاب یک زن بود. زنها فقط قصه نبودن، اونا نویسندهی قصهان. #IranKhanoomFamily2025/08/05に公開- 指定なしhttps://www.instagram.com/explore/tags/IranKhanoomFamily#IranKhanoomFamily0.72%1,75167Iran Khanoom was born in Paris over ten years ago, around an unforgettable woman: my grandmother. Iran, that was her first name. A woman like no other, who never sought the spotlight, but lit up every room she entered. Bold, cultured, and endlessly elegant, she wore colorful, maximalist looks well into her 90s. She taught me that you’re never too old to be stylish, to be free, or to make people laugh. I created this page for her to celebrate her, to share her daily life, her outfits, her joy. And then, she left. But what she passed on to me has never left. So I continued. For her, of course. But also for my mother, my father, my brother and for myself. Because this became more than an Instagram page. It became a family archive in motion. A visual diary. A living memory. We live between East and West, between tradition and modernity. And we tell our story through clothes, through memories, through silence sometimes but above all, through love. ایران خانم، بیش از ده سال پیش در پاریس متولد شد، پیرامون زنی فراموشنشدنی: مادربزرگم. «ایران» اسم کوچک او بود. زنی که دیگر مانندش ساخته نمیشود — بیآنکه در پی دیده شدن باشد، همیشه فضا را روشن میکرد. جسور، بافرهنگ، همیشه شیک — تا نود و پنج سالگی لباسهای رنگارنگ و ماکسیمالیستی میپوشید. او به من یاد داد که هیچوقت برای خوشپوش بودن، آزاد بودن یا شوخطبع بودن دیر نیست. این صفحه را برای او باز کردم؛ برای اینکه بدرخشد، برای اینکه زندگی روزمرهاش، لباسهایش و صدای خندهاش دیده و شنیده شوند. و بعد، رفت… اما آنچه به من آموخت، هرگز ترکم نکرد. پس ادامه دادم. برای او، بیتردید. اما همچنین برای مادرم، پدرم، برادرم… و برای خودم. چرا که این پروژه، خیلی بیشتر از یک حساب اینستاگرام شد. شد روایتی تصویری از یک خانواده. دفترچهای از خاطرات. حافظهای زنده. ما بین شرق و غرب زندگی میکنیم؛ میان سنت و مدرنیته. و همه اینها را روایت میکنیم — با لباسهایمان، خاطرههایمان، گاهی سکوتهایمان، و بیش از همه، با عشق. #IranKhanoomFamily2025/08/02に公開Château Voltaire フランス https://www.instagram.com/explore/tags/IranKhanoomFamily#IranKhanoomFamily2.21%5,484111A few days by the lake where everything felt exactly in its place. The silence didn’t put you to sleep it woke something up. It made me wonder: How did they get here… and why are we still stuck in chaos? Sometimes beauty isn’t just in the view. It’s in knowing your place and respecting others’. چند روزی كه کنار دریاچه گذشت : همهچی اونقدر آروم و دقیق و سرجاش بود جورى که انگار زندگی، برای چند لحظه، یادش افتاده باید قشنگ باشه. نه اون آرومی که خوابت ببره — اون آرومی که دلتو بیدار میکنه درختها مثل ماکت، پنجرهها مثل قاب نقاشی، قایقها روون و آروم حتی اردکهاى لعنتى هم با برنامه حرکت میکردن! نميدونستى خواب ميبينى ! بيدارى يا توى كارت پستال .. هیچی نه زیادی بود، نه کم. نه صدا، نه آشفتگی، نه آدمی که بخواد از بغلت رد شه و تنه بزنه كه جلو بزنه !! یه لحظه همينطورى كه ايستاده بودم، نگاه ميكردم .. یه چیزی ته دلم لرزید: چی شد که ما به اینجا نرسیدیم؟ ما که تاریخمون از کاسهمسگری تا کوروش و تختجمشیدو پوشش میده! ما که تا یکی چیزی میگه، فُرمتِ «ما ۲۵۰۰ سال تمدن داریم» بهصورت خودکار بالا میاد… چى شديم ؟! اما چى !! واقعیت اينه.. ما هنوز بلد نیستیم نون بخریم بدون دعوا. صف وایسیم بدون جنگ اعصاب. بحث کنیم بدون فحش. نظر بدیم بدون انگ. شاید مشکل ما فقط تو تکنولوژی و اقتصاد نیست. شاید فرق، توی یه چیز سادهست: احترام. احترام به زمان. به نوبت. به قانون. به عقیدهی طرف. به فضای شخصی بغلدستی توی مترو! و توى هر جاى ديگه.. و شاید مهمتر از همه: احترام به جای هر چیز. و قبول مسووليت ! وقتی همهچیز سر جاش باشه، آدم هم میفهمه کجای قصهست. آخوند توی مسجد. نماینده توی مجلس. پزشک توی بیمارستان. و ما، سر جای خودمون. نه همهکاره، نه همهجا، نه دخالت به همه چى !! نظم فقط توی کوچه و خیابون و طراحی شهری نیست. نظم یعنی بدونی چی کجاست — و مهمتر: چی نباید کجا باشه. و تا وقتی اینو نفهمیم، زیبایی فقط برامون ميمونه توی سفر. نه توی زندگی. #irankhanoomfamily2025/07/15に公開Villa 'de Este アメリカ合衆国 https://www.instagram.com/explore/tags/irankhanoomfamily#irankhanoomfamily1.16%2,90245There are moments when time pauses. Not from silence, but from reverence. At their Aghd, everything stopped — not because it was dramatic, but because it was true. They spoke not to impress, but to vow. To choose love, not as a fantasy, but as a thread — quiet, steady, eternal. This wasn’t a show. It was light. And in that light, even those who doubt love could feel its weight. روزی بود و زمانى ، نوری بود و مكث لحظه ها .. روی آب دریاچه همه چى برق میزد، ميدرخشيد و تللو داشت نه از نور خورشيد از برق چشمان عروس و داماد.. صدای خنده میآمد، نگاهها رد و بدل میشد، و زندگی، برای لحظاتی، سبکتر از هوا بود. اما بعد، عقد آغاز شد. همهچیز مکث کرد. نه خاموش، نه غمگین، بلکه ساکت، انگار خودِ زمان دلش خواست گوش بدهد و آرام شنونده باشد! آرام حرف زدند. شمرده. با نفسهایی که میلرزیدند از یقین. و اشک آمد ! بدون تامل! نه از اندوه، از حقیقت.از عشق …. چون آن لحظه، عشق فقط یک واژه نبود. نه یک عکس، نه یک صحنهی قشنگ. عشق شد یک انتخاب. یک عهد. یک نخ بستهشده، بیصدا اما ناگسستنی. عقد، برای رنا و ایجی، فقط یک مراسم نبود. یک دروازه بود. میان دو زندگی،دو خانواده، اما یک قلب مشترک 💖 رنا و ایجی دو جواهرند. نه از آنهایی که در vitrines دیده میشوند. بلکه از آنها که در تاریکی هم میدرخشند. دو منبع انرژیاند، که وقتی به هم رسیدند، جهان اطرافشان گرمتر و زندهتر ميشود، راستتر و حقيقى تر ميشود.. همهچیز، سطحى نبود ..از عمق میآمد. از چشمانشان، از لرزش دستهایشان، از آن چیزی که گفتنش سخت است، اما حس کردنش آسان — اگر دل داشته باشی! اگر قلب .. من همیشه شايد به عشق ایمان نداشتم. اما امروز ه روز، وزنش را حس کردم. و در پیوند این دو انسان، زیباییاش را دیدم. این عشق، تئاتر نبود. شعلهای بود در دل دو نفر. که انتخاب کردند، آگاهانه، عاشقانه، در برابر دنیا بایستند، و بگویند: ما، در كنار هم انرژى نيستيم ! ما خود ه نور خواهیم بود… #irankhanoomfamily2025/07/13に公開Villa Erba イタリア https://www.instagram.com/explore/tags/irankhanoomfamily#irankhanoomfamily5.2%13,10091من دیگه نمیدونم امروز باید چی حس کنم. دیدن سقوط اونهایی که کشورمون رو دزدیدن، بچههامون رو تجاوز کردن، زندگیهامون رو نابود کردن — آره، یه جورایی دل آدم خنک میشه. ولی وقتی یه کشور خارجی میاد سرزمین من رو بمبارون میکنه، در حالی که ما مردم ایران هیچ کاری از دستمون برنمیاد… اینم آدمو میشکنه. ما هیچ وقت قدرت سرنگونی این رژیم وحشی رو نداشتیم. شاید مجبور بود یه نیروی خارجی این کار رو بکنه. ولی بازم تلخه که این اتفاق بدون حضور خود ما بیفته. ما موشک نمیخوایم. ما آزادی میخوایم. و یه روزی میخوایم سرنوشتمون رو با دستهای خودمون پس بگیریم. #irankhanoomfamily2025/06/14に公開- 指定なしhttps://www.instagram.com/explore/tags/irankhanoomfamily#irankhanoomfamily3.81%9,3273361234...11>次へ×インフルエンサーコンテンツCSVダウンロードフォロワー総数、フォロワー増減数、エンゲージメント数、エンゲージメント率ダウンロード※ データには投稿ID, キャプション, LIKE数, コメント数の他、投稿日, 投稿URL, Reel再生数, Reel動画尺, スクリーンネーム, 名前, 自己紹介, フォロワー数, ユーザーURLが含まれます。 コンテンツをCSVでダウンロード
ランキング
人気のタグ
コンテンツ(投稿)一覧
キーワード調査
動画分析(YouTube)
PR案件
アカウント情報
お問い合わせ
- 
指定なし
